Op de enveloppe staat de naam van Zonnetje.
Tom pakt hem op van de deurmat. Staart er even denkend naar. Twijfelt wat te doen. Openmaken? Weggooien? Aan Mama geven? Omdat het reclame lijkt, kiest hij voor openmaken en wordt geconfronteerd met deze tekst: ‘We missen je! We hebben al een tijdje niets meer van je gehoord.’
Het is reclame van een bedrijf waar Zonnetje klant was.
Dat komt even heel onwerkelijk binnen. Vreemd om na het verlies van je zusje, post voor haar te ontvangen.
De tekst op zich is positief gesteld. Niet dwingend maar vriendelijk.
Het is niet kwetsend bedoeld en toch raakt het stevig.
Nabestaanden maken dit regelmatig mee. Je kunt immers niet alle bedrijven aan schrijven of bellen om door te geven dat iemand overleden is. Je hebt andere prioriteiten. Vaak weet je niet eens waar diegene allemaal ingeschreven staat als klant.
Dit zal de komende tijd waarschijnlijk nog met enige regelmaat gaan gebeuren.
Tom besluit om mij er niet mee te belasten. Later zit hem dit toch niet lekker en vertelt hij alsnog wat er gebeurd is en wat er daardoor met hem gebeurde.
Ik ben trots op hem dat hij me in eerste instantie wilde ontzien. En nog eens trots op hem hoe hij het alsnog verteld, zijn gevoel delend met mij. Ik ben blij dat ik dit (nog) niet zelf heb ervaren. Uit de tweede hand is toch iets makkelijker. En de volgende keer ben ik voorbereid.
Wat betreft de tekst van de reclamecampagne van dit bedrijf? Als ondernemer moet je werken aan je klantenbinding. Het is onvermijdelijk dat je dan klanten aanschrijft die niet meer zijn.  Ik zou de tekst zo laten. Hij is vriendelijk bedoeld en herinnert ons aan dat spetterend schitterende blauwe glitter telefoonhoesje dat Zonnetje bij hen kocht.
Wij missen haar ook! Op een heel andere manier en via deze enveloppe hebben we toch weer even iets van haar gehoord.