Maatje vraagt me: ‘Weet jij wat dit betekent?’ Waarbij ze met haar rechterhand een aantal keer op de bovenzijde van haar linkerhand tikt. (Even beeld denken!)
‘Dat je homoseksueel bent.’ Antwoord ik zonder enige twijfel. Maatje kijkt me zwaar verbaasd aan en zegt: ‘Jij hebt ons mam gesproken! Jullie hebben dit afgesproken.’
Wat niet het geval is! Maar in onze jeugd was dit een gebaar, dat gebruikt werd. Ik zie het tegenwoordig niet meer.

Het is de maandagavond voordat Zonnetje ons verlaat. De beste vriendin van Zonnetje, Maatje, is bij ons. Ze komen in de tuin bij me zitten. Wat op zich al bijzonder is. Voor oktober is de temperatuur uitzonderlijk hoog. We krijgen nog één zomerse avond cadeau.
Maatje vervolgt: ‘En wat nou als je biseksueel bent?’ Vraagt ze. ‘Geen idee’ zeg ik en verzin ter plekke een beweging, waarbij ik wisselend met mijn palm en bovenzijde van mijn rechterhand op mijn linkerhand tik. (Pff dit vraagt wat van de niet-beelddenkers)

Dan krijgen we met z’n drieën de smaak te pakken. Bij allerlei seksuele voorkeuren, verzinnen we een beweging. Vervolgens zetten we het spel door, met alle diagnoses die mensen/kinderen tegenwoordig hebben; ADHD, pdd nos, dyslexie, dyscalculie, etc. Om vervolgens door te slaan tot en met de ‘ik-lust-geen-kaas’ beweging. We draven volledig door. Alsof we drie tienermeisjes zijn, spelen we rollenspellen, waarin we ons aan elkaar voorstellen.
‘Hoi ik ben Henk en…‘ waarop er allerlei klap op de hand, wang- tik, dijenkletsende, springende, draaiende toeren uitgehaald worden. Alles om duidelijk te maken, wat er allemaal bijzonder is aan Henk. Nog nooit heb ik zo’n heerlijke pret gehad met Zonnetje en Maatje. We gieren ‘t uit bij ieder nieuw verzinsel.
Tegen half 11 hebben we zin in een frietje. Ik ben net als hen in een ondeugende, jonge meisjesbui. Ik geef ze wat geld en ze gaan met z’n tweeën op pad. Om 11 uur ’s avonds zitten we friet te eten. Volledig tegen mijn principes in, maar o zo lekker. Een stout frietje!

Achteraf bleek dit de laatste keer, dat we met z’n drieën ooit pret zouden maken. Een hele mooie herinnering. Voor Zonnetje waarschijnlijk met voorbedachte rade .
Om dit mooie moment te koesteren, gaan Maatje en ik 5 dagen voor de sterfdag van Zonnetje, ’s avonds samen een ‘stout frietje’ eten. Misschien wel een mooie blijvende traditie. Zolang we dat samen willen.