Er zijn veel kinderen die deze juf in ‘t hart raken, omdat ze zo puur zijn. De anderen snappen het (nog) niet altijd. Ik moest gewoon even denken aan een meisje dat ik ooit in mijn klas had.

Ze vond geen aansluiting bij de groep. Maar wat een bijzonder kind. De sfeer in de groep was zodanig, dat zij zichzelf mocht zijn. Iedereen wist dat ze ‘anders mooi’ was. En we konden daar als groep van genieten. Ze kon ontzettend plezier hebben en voluit lachen om kleine grappigheden. Ik had een klik met dit meisje. Wij snapten elkaar. Hadden gesprekken over dingen die niemand begreep.

We lopen naar de gym onder de hoge bomen van een pad en plots hebben we een gesprek over,  hoe heerlijk het zou zijn als we samen, op de grond zouden kunnen gaan liggen. Onze ogen omhoog naar die prachtige hoge populieren kijkend, die wuiven in de wind. Gewoon luisteren naar het ruisen en genieten van hoe hoog ze zijn.
Niet echt een sexy of gewaardeerde tekst voor een groep 8-er. Maar wij snappen ’t samen. We brengen ons plan niet ten uitvoer. Dat zou niet goed zijn voor ons imago. Het vinden van dit gezamenlijk herkenbare genieten is al  mooi op zich. Dit meisje, zo vol verwondering over de wereld. Waardering hebbend voor de schepping. Zo open oprecht en kwetsbaar. Ik hoop zo dat ze later de mensen om haar heen blijft vinden, die haar onbezoedeldheid waarderen. Die dat eigenlijk ook zouden willen. Het misschien niet kunnen en denken “Hoe doet ze dat?’
Een klein mensje dat straks als groot mens de echte waarden gaat leren aan de ‘grote mensen’ die het niet hebben of jong kwijt zijn geraakt.

Ik hoop je ooit nog eens te ontmoeten, mooi mensje.