In een heel klein doosje, met een groen ingelegde steen aan de bovenzijde, liggen ze met z’n tweeën te wachten.
Eén van mijn grotere broers, waar ik graag geheimen mee deel, kijkt in het doosje.
‘Wat is dat?’ Vraagt hij.
Het juiste antwoord is echt supersaai, dus ik verzin iets spannenders. Iets dat bij onze leeftijd past als opgroeiende pubers. Mijn vier broers vinden tegenwoordig één onderwerp geweldig interessant; Meisjes!
‘Dat is de morning after pil!’ flats ik eruit. Hij kijkt me frons-vragend aan. Ik vertel wat dat is en wanneer het gebruikt kan worden en waarom het niet één maar twee pilletjes zijn. Aan zijn geboeide houding merk ik, dat dit verhaal goed pakt.

Een paar maanden later sluipt hij ’s avonds mijn slaapkamer binnen als ik net in bed lig.
‘Zus, je weet wel van die pilletjes hè? Ik heb die aan Joost en Ineke gegeven.’
Het duurt even voordat het bij me doordringt, waar hij het over heeft.
Geschrokken ga ik rechtop in bed zitten.
‘Broer, dat waren hooikoortspilletjes!’