Wat fijn dat je me de chocolade eitjes toevertrouwt, omdat je bang bent dat ze anders het volgende schrijfcafé niet halen. Ook fijn dat je begrijpt dat we dan een ander probleem hebben. Ik kan namelijk heel goed van chocolade afblijven, maar onthouden dat ik iets mee moet nemen, is vaak een uitdaging voor mij.
Ik wil trouwens nog even kwijt, dat ik het klasse vind dat jij met je schrijfcafe-hobby een hele club blije schrijvers opgetrommeld krijgt. Een mooie happening om de veroorzaker van te zijn. En dat is geen mooipraterij omdat er iets anders is ofzo.
Zoals je ziet, ben ik de chocolade niet vergeten. Alleen zie je waarschijnlijk ook dat het zakje er een beetje anders uit ziet. Enige uitleg ben ik dan ook verschuldigd.

Er is zaterdag bezoek bij ons. Ik zet een lekker bakje koffie, kleed de tafel aan met gezellige kopjes en pak de koektrommel. Die blijkt zo goed als leeg. Naast de koektrommel staat de zak met chocolade eitjes, die we verdiend hebben bij de voorleesavond tijdens de Boekenweek.
En toen is er iets heel bijzonders gebeurd!

Ik heb de eitjes echt niet opgegeten. Ik heb het zakje wel aangevuld, omdat ook ik zag dat het aantal eitjes duidelijk afgenomen was.
Mijn man heeft me op mijn hart gedrukt, dat ik je gewoon eerlijk kan vertellen, wat er volgens ons gebeurd is.
Er zijn een stuk of 10 eitjes uitgekomen.

Dag schrijfjuf.
Ik hoop dat je ’t een leuk verhaaltje vindt.