Opruimend in mijn schuurtje, kom ik kleine potjes tegen.
Ik denk terug aan de breukenlessen op school.

In kleine groepjes gaan we aan de slag met een paar kilo appels.
We hakken en snijden.
Tellen op en trekken af.
Delen en vermenigvuldigen.
Net zolang tot alle appels zo klein zijn dat ze waardeloos worden voor de breukenles.
Maar 100% geschikt voor de beloning!

’s Middags mik ik ze in de pan in het centrale keukentje. En spoedig verspreidt zich de geur van verse Appelmoes door de school.
De collega’s kennen deze geur ondertussen.

‘Lekker! Het ruikt hier naar een breukenles!’