‘Zal ik ‘t doen? Niet handig. Zit ik dadelijk met die modderklossen in m’n schoenen. Met al dat zand tussen mijn tenen, moet ik dan de rest van de boswandeling doorkomen. En de lange route staat vandaag op de planning. Dus er gaat nog heel wat schuurwerk aan te pas komen. Misschien zit er trouwens blauwalg in. Alhoewel het water erg helder oogt.’
Dan spreek ik mezelf streng toe.

‘En nou ophouden met excuses verzinnen. Het is snikheet. Je voeten zwellen bijna je schoenen uit. Alleen ff de pootjes koelen. Net als SBB. Dus kom op. Doe niet zo moeilijk.’
Ik trek mijn schoenen uit. En geniet met een diepe, gelukzalige zucht. Je kunt je hoofd koel houden door met je voeten in het water te staan. Om me heen kwaken de kikkers luid en de libellen zijn druk bezig om hun soort uit te breiden. Een dikkoppie zwemt langs mijn enkels. Duidelijk enige groeiachterstand ten opzichte van de kwakers verderop. Maar ach wat. Hij zwemt lekker onder water in de koelte, baat hebbend bij zijn vertraagde ontwikkeling.
Na een paar  minuten, stap ik weer de kant op en loop blootsvoets verder. Dan zie ik dat de dame die ons zojuist voorbij fietste, aan de kant van het water zit.
‘Ik kon het niet laten!’ Zeg ik, haar mijn blote voeten tonend.  ‘Heerlijk is het nu hè?’
Gewoon een mooi weerpraatje. En terecht want het is mooi weer.
‘Jammer dat het morgen voorbij is. Er komt een koude wind.’ zegt de vrouw.

‘Dan gaan we er nu maar van genieten.  Er zijn mensen die nu op kantoor zitten. Wij niet.’  Is mijn zienswijze. Relatief zijn we nu beiden gelukkiger.
Dan denk ik terug aan een dag een aantal jaar geleden, in mijn klas. Het is snikheet. Airconditioning bestaat niet in het basisonderwijs. Daarom mogen de kinderen een bak of emmer mee naar school nemen. De bakken vullen we met water en worden onder de tafeltjes geplaatst. Zo komt er, dmv voetkoeling, tenminste nog iets terecht van de bloedinteressante taal- en rekenlessen. Handdoekjes paraat voor eventuele plaspauzes. Zeer onwaarschijnlijk, aangezien het vocht de kids verlaat, via hun van transpiratie gutsende lichaampjes.
De kleurrijke verzameling van emmers en bakken onder de tafels, maakt ons vrolijk. Een perfecte compositie zonder dat we het afgesproken hebben.
Zou dit ook een idee zijn voor de mensen die op kantoor zitten vandaag?
Dikke kans dat ze gestileerde, grijze, witte en zwarte bakken gaan gebruiken. Dan is de pret weg. Trouwens, op kantoren is wel airco. Zweten in de klas is klein geluk.