Op zondag danst ons pap in zijn groene badjas door de kamer. Gewapend met een steelpannetje zwiert hij rond. Zijn armen gespreid als een Griekse Sirtaki danser. Zijn toeschouwers, vrouw en 5 kinderen, zitten vol spanning te wachten. Hopend dat de toverboxen het nog doen. Het geluid van de kippenpolka schalt door de huiskamer. Zodra het gekakel en gekukelekuu zijn hoogtepunt bereikt, spurt ons pap, quasi gehaast, richting de geluidsbox. Als ie maar op tijd is! Gelukkig heeft hij het steelpannetje op tijd in positie, om het eerste ei op te vangen. We gieren ‘t uit van de adrenaline. Met respect kijken wij naar de eiertovenaar, die zegevierend het eerste ei toont aan zijn publiek. Wij zitten smachtend aan tafel te wachten. Het eerste eierdopje wordt gevuld. Nog 6 te gaan. De vrolijke muziek gaat verder. De spanning bouwt zich op. Komt het wel goed. Soms is het gekakel zo heftig dat er zelfs twee eieren uit de grote zwarte Philipsboxen vallen. Er wordt in handjes geklapt en verrukt gereageerd. Na twee minuten  is iedereen van een ei voorzien. De verrukkelijkste zondagochtend eieren die ik ken. We zijn trots op onze ‘gekke’ papa. Smakelijk eten!