Vandaag, tijdens de wandeling met Stefke Beau Bernard,(onze hond) herken ik de Kuifmees. Niet aan zijn kuif, maar aan zijn geluid.

‘Pfiedie pfiedie pfiedie pfiedie prrrrrrrrrrr, Pfiedie pfiedie pfiedie pfiedie prrrrrrrrrrr’
Als ik even later in de Jumbo een medecursist tegenkom, zie ik mezelf letterlijk een sprongetje maken, midden in de Jumbo!, bij de bak met reclameproducten, die bij de kassa staat en roep: “Ik heb er één herkend! De Kuifmees! Niet aan zijn kuif maar aan z’n geluid!’
Mijn collegacursist en tevens oud buurjongetje, begint te stralen. ‘Echt? Wauw!’ Hij begrijpt mijn enthousiasme. Hij springt bijna mee van geluk. De rest van de klanten kijkt ons bevreemd aan. Maar wij kunnen de pret niet bedwingen. ‘Zaterdag mogen we weer!’ zegt ie.
Dan  land ik en weet even niet of dat zo is. Enthousiast zoeken we het samen op, in de agenda van mijn Iphone, of het klopt. Jaaaaa! Daar staat ie. Zaterdag om 8.00 uur veldexcursie met het IVN.

Vorig jaar heb ik me opgegeven voor de vogelaarscursus. Toen was de cursus vol.
De cursusleider belt me en betuigt zijn spijt dat ik niet uitverkoren ben, waarop ik zeg: ‘Ik vind het fantastisch dat ik niet mag komen! Ik ben blij dat er zoveel mensen interesse hebben in de natuur! Dat doet me goed!’ Als hij me vervolgens aanbiedt om op de wachtlijst van volgend jaar te komen, ga ik daar natuurlijk mee akkoord.

En nu is het zover. Ik  ga een officiële vogelaar worden. Nou ja…Ik heb de eisen voor mezelf enigszins aangepast. Tijdens de eerste avond doen we een internet quizje (kahoot, voor diegenen die het kennen) en ik maak al snel duidelijk aan de mensen om me heen, dat mijn doel vooral ‘genieten van de natuur’ is. Als ik dan ook nog een paar vogels extra in mijn geheugen mag ontvangen, ben ik een gelukkig mens.
Eén van de assistent vogelaars, beziet over mijn schouders mijn vaak incorrecte keuzes, tijdens de digitale game.
Ik kijk hem gelukzalig aan met de woorden: ‘Ik ga hier nog veel leren!’
Hij ziet de humor van mijn woorden in en ik bedenk direct dat ik zaterdag bij hem in de groep wil tijdens de 1e wandeling.

En nu de financiële kant van dit idyllische plaatje.
De cursus kost maar € 20,-. Da’s niks. Toch?! Maar daar komt ie.
Je hebt een hele goedkope app met de meest fantastische vogelgeluiden voor maar €4.99. daar staan alle vogels van hier in. En een eenvoudig boekje, met alle vogels van Nederland en België, waar een beginnend vogelaar mee uit de voeten kan, kost slechts € 32.95
En dan komt daar nog bij de verrekijker. Je hebt al een goede vanaf zo’n €300,- in een zaakje een paar dorpen verderop. De echte vogelaarshobbyist geeft zo’n 1500,- euri uit!!!
Ai. Ik denk dat er thuis steeds minder blijmoedig gereageerd gaat worden op mijn nieuwe hobby!

De dag van de eerste veldexcursie is het ijskoud. Belachelijk voor 3 maart. Maar zo is ‘t. Er ligt sneeuw. Mijn tenen bevriezen en we staan steeds stil, om te luisteren en te kijken naar de Mees, Merel, Sijs, Roodborst, Vink enzovoorts. Ik wil naar binnen. Ik wil warmte! En als we dan na een paar uur verwondering, (want dat is toch zo, ondanks afgevoerde zwarte tenen) binnen tevreden aan de koffie zitten… laat onze IVN gids zijn schoeisel zien. Ik zeg nog: ‘Ik had ook mijn snowboots aan moeten doen!’ Waarop hij als een hoogwaardigheidsbekleder, mij de onderzijde van zijn zolen laat zien. Ik, als leek, begrijp niet waar hij op doelt. Dan wijst hij naar de onderzijde en zegt: ‘Met profiel!’
Aha! OK. We hebben het hier niet zomaar over eenvoudige, ik-wandel-eens-per-jaar-naar-de-winkel-of-mijn-werk snowboots. Nee! Dit zijn echte vogelaars winterlaarzen!
En de prijs van die heerlijke warme laarsjes met profiel?
Ik heb het nog niet durven googelen.

Ik word gewoon een goedkope vogelaar met wandelschoenen!
En spring in de jumbo, als een klein kind in de lucht, omdat ik de kuifmees herken.