En dan komt er ineens een duif aan gevlogen. Nee, niet zo’n schijtduif. Een gedomesticeerde duif. Hij loopt gezellig met me mee naar de droogmolen, om het hoekje. Bekijkt nieuwsgierig wat de kinderen in de schuur uitvoeren. En houdt toezicht vanaf de keukenvloer, als ik het avondeten bereid. We zien geen ringetje om zijn poot en hij heeft duidelijk wél sociale vaardigheden. Zijn landing is jaren vóórdat onze hond, SBB, het pand betrekt. Gelukkig maar, want onze SBB heeft ernstige symptomen van duiven intolerantie.

We strooien rijkelijk met vogelvoer. Tevreden dat we eindelijk een huisdier hebben. Heel anders dan guppy’s in een bak met smoezelige raampjes.
Na een dag of 3 trekken we de conclusie dat deze grijs gespikkelde gast een blijvertje is. Een kruising tussen van alles en nog wat. Geen standaard uiterlijk. Wij vinden hem niet moeders mooiste, maar wel héél bijzonder gezellig. Zonnetje zegt: ‘We noemen hem Hans!’ Ze gaat direct aan de slag in de schuur; zagen, timmeren, schuren en verven. Uiteindelijk komt er prachtig hok te hangen. Veilig onder de luifel.
Hans vliegt er direct naartoe, omdat ik voer in het hok heb gelegd. Zonnetje heeft daar een vreugdevollere verklaring voor: ‘Hij vindt zijn hok mooi!’
Deze redenering maakt veel gelukkiger, dus ik houd mijn biologisch sterkere verklaring voor me.
Rondkijkend vanaf de rand, pikt hij de zaadjes uit het hok. Slapen doet hij OP zijn hok.
Op dag 5 gaan we met het gezin een dagje weg en leggen voldoende voer neer voor onze Hans. Minder kostbaar dan een duivenasiel, mocht dat al bestaan.
Als we thuiskomen is Hans verdwenen. We hopen nog lang dat hij terug komt. Maar dat is niet het geval. Het hok hangt er nog steeds. Een herinnering aan onze 5-daagse huisvriend. Hij was hartstikke blij met zijn hok, dat met zoveel zorg voor hem gemaakt werd.
Hans voelde zich gewenst en maakte dankbaar gebruik van de faciliteit.
Als ik namens Hans mag koeren: ‘Bedankt voor het mooie hok waar je me IN wilde hebben, maar als je het niet erg vindt, ga ik er OP zitten en laat het links liggen als ik dat wil!’

Een wijze levensles van Hans de schrandere-niet-schijtduif!
‘Laat je niet in een hokje plaatsen!’