Houd alsjeblieft je grote mond dicht

HNEEKJMD: één van mijn vroegere mantra’s. ‘Hou-Nou-Eens-Een-Keer-Je-Mond-Dicht’
Tijdens groepsbijeenkomsten zit ik driftig de letters over te trekken in mijn notitieblokje.
Het hardop zeggen zou een regelrechte mislukking zijn van de boodschap er achter.
Dus… een schrijf mantra. In stilte! En het werkt.

In 2016 ga ik een week, met 2 vriendinnen, in alle rust toneelspelen in de Morvan. Playfulness! Mindfulness en theater gecombineerd.  De mindfulness toevoeging nekt me.
In mijn leven heb ik ervaren, dat alles loslaten erg schadelijk kan zijn. In eerste instantie voor de mensen om mij heen en vervolgens krijg ik het recht in mijn gezicht terug.
Aangezien ik ontworpen ben met een gigantische overdosis aan geweten, (en dat is maar goed ook,  anders zou de schade niet te overzien zijn), heb ik er last van als ik  teveel loslaat van mezelf.

Nu moet ik alles loslaten? In het NU zijn? Niet nadenken over wat ik ga zeggen en doen?
Niet handig in mijn geval. In de update van mijn handleiding is het juist als een ‘not-to-do’ opgenomen. Mits het systeem vernietigd moet worden. Nu ik het toch even laat gebeuren in de playfulness cursus, blijkt deze update terecht.

Binnen een half uur, heb ik op dit VEGETARISCHE (!!!) resort, na theateroefening 1, al een geïmproviseerde, opgezette cavia in het leven geroepen. Die is zo handig omdat je zijn kooi niet hoeft te verschonen.
In een andere drama opdracht geef ik een medecursist een eekhoorn cadeau met een staart van een metertje of 2. Daar zijn dan wel weer vele andere eekhoorns voor geslacht.  AU!
En bij de telefoongesprek opstelling neem ik spontaan op met: ‘U spreekt met de HEMA. Afdeling Worst!’

Dus… alle remmen los, leidt tot botsingen. Ik accepteer dat. Neem het aan als een gegeven, loop even de cursus uit met pen en notitieblok en ga zitten onder een boom. HNEEKJM

* Dit stukje schreef ik 2 jaar geleden. Wat kijk ik er nu totaal anders tegenaan. Schrijfmantra’s heb ik niet meer.