Is dit een glimlachje? Een overdenking?
De voorzitter van de voetbalclub van Zonnetje , neemt contact met ons op. Hij wil een lied opdragen aan Zonnetje, tijdens een theatervoorstelling in Valkenswaard, met herschreven liedjes van Aloys Wetzer.
Het is een theatervoorstelling over allerlei levensgebeurtenissen, waarmee je verder moet. Titel van de voorstelling is ‘…en dan weer verder’.
Of we dat goed vinden?
We vragen hem of we de tekst mogen lezen vooraf. Alhoewel we alle vertrouwen hebben dat hij dit met respect zal brengen. Vervolgens stuurt hij ons een eerste ingezongen versie en de tekst. Prachtige woorden en gezongen door een engeltje.
Een engeltje dat ook nog eens (toevallig?) een oud-leerling is.
Tijdens de voorstelling is er een respectvolle introductie, over de bijeenkomst in de voetbalkantine met alle ouders, meiden en dames van SV Valkenswaard. Een troostend moment van omarming.
Het lied is voor sommigen vast confronterend. Niet in de stijl van de glimlachjes op deze site.
Toch vinden we, dat dit lied hier thuis hoort in de categorie ‘rouw met zonder AU’. Omdat Zonnetje zoveel mensen geraakt heeft in haar leven en dat dit lied daardoor bestaat. Wij zijn dankbaar voor dit bijzondere gebaar. Voor ons een glimlachje om wie ze was en nog steeds is, in ons hart.