Ik lig in bed en ineens staat er een vrouw naast het bed, in mijn slaapkamer.
Ze wil de Steen hebben die ik van een vriendin gekregen heb voor SBB.
Ze doet er erg moeilijk over.
Ik probeer haar herhaaldelijk uit te leggen dat het geen probleem is.
Maar het lijkt of ze me niet wil horen.
Ze mag die steen gewoon hebben.
‘Het is een bijzondere steen!’ blijft ze aangeven.
Ik begrijp dat hij erg belangrijk voor haar is. Ik gebruik wel een andere Steen voor SBB. Dat doen we nu ook, als dat zo uitkomt.
Zonnetje begrijpt wat ik bedoel, pakt de steen en geeft hem aan de vrouw.
Met de steen in haar hand, ziet ze er nog steeds ongelukkig uit.
Deze droom geeft mij een vrij gevoel. Een gevoel van rust en vertrouwen.
De vriendin die in de droom voorkomt, heb ik na jarenlang opnieuw ontmoet. Ongeveer een jaar voordat Zonnetje ons verliet.
Zij gaf mij geen steen, maar wel iets heel waardevols.
In onze gesprekken leert ze me het leven te nemen zoals het is.
Ze leert me alles wat op mijn pad komt te omarmen, als een deel van mijn leven en er mee om te gaan zoals ik op dat moment kan.
Ze leert me rust en vrede te hebben en nog zoveel meer.
Dat kun je niet zomaar weggeven. Dat zit niet in de materie van de steen. Dat zit in je hart en je ziel.
Wat kreeg ik die ‘steen’ op een belangrijk moment in mijn leven.
Dankjewel
Ik zou willen dat ik geen steen nodig heb.