Vandaag hoor ik dat onze buurvrouwhond ‘ontvrouwd’ is. Ze heeft er last van en mag even zielig zijn.
Helaas voor onze hond, SBB, omdat de kans op puppies met haar, nu voorgoed verkeken is. Bij mij roept het een oud beeld op.

Ik wandel met SBB in het bos. Hij heeft zijn tracker om, zodat ik hem altijd kan traceren. Verstandig als er loopse teefjes zijn en mijn overwicht (voor zover aanwezig) dan nihil is. We hebben een grote wandeling gemaakt, om beide meertjes heen, achter het zwembad. Als we bijna het bos uit zijn en ik SBB aan wil lijnen, gaat hij er als een hazewind vandoor. @#?!$%^/€@!&!!!
Gelukkig is de tracker om zijn hals opgeladen. Ik open de app en zie op het scherm dat hij in een rechte lijn dwars door een ven rent en vervolgens ‘stil’ komt te staan op een pad. Nou ja stil?! De tracker geeft rode vlekken, als er veel beweging is op één plek en die is er! Knalrode lijntjes vormen ras een grote rode bol op het scherm.
Er is duidelijk iets het bewegen waard. In hardloop tempo spoed ik me naar de plek van opwinding.
Ik zie mijn overbuurvrouw aan komen, met haar (voor onze SBB woest aantrekkelijke) loopse hondje. Het zweet staat haar op het voorhoofd. Ze probeert de ernstig opgewonden SBB weg te houden bij haar zeer gewillige ‘meisje’. Laatstgenoemde doet er alles aan om haar achterkant aan te bieden aan onze SBB. De buurvrouw schiet zowat in de split, door met haar rechterbeen SBB weg te houden en ondertussen met haar linkerarm de ‘jongedame’ weg te trekken. Met alle energie die ze in zich heeft, probeert ze zichzelf te behoeden voor een nest ongewenste nakomelingen. Het ziet er hilarisch uit. Gelukkig heeft onze buuv gevoel voor humor en begrijpt ze mijn proestlach als we elkaar aankijken.

Dit gaat dus nooit meer gebeuren bedenken we.
Dat is dan wel weer een beetje jammer.
Binnenkort heeft ze een nieuwe puppie.
Een teefje!