Mijn vriendin zegt dat ik ’s morgens voor de spiegel moet gaan staan en zeggen: ‘Ik houd van jou!’
Lekker advies. Denk je echt dat ik mezelf serieus neem, als ik dat zeg? Niet dus!
Gelukkig bestaan er vriendinnen die mij begrijpen. Die zichzelf net als ik vierkant uit zouden lachen voor de spiegel, bij zo’n dwaze remedie.
Na een pittige periode in mijn leven, komt zij aanzetten met een Cd-tje voor in de auto.
De opdracht is om op ongelukkige momenten, in de auto te stappen en lekker naar dit cd’tje te luisteren.
‘Pas als je weer blij bent, ga je naar huis!’ zegt ze met een ondeugende, maar liefdevolle uitdrukking op haar vrolijke sproetensnoetje.
Ik kan bijna niet wachten tot het moment waarop ik diep ongelukkig ben.

Opgewonden stap ik in de auto om de CD verwachtingsvol in de speler te steken.
‘IK HOU VAN ……MIJ!!! ‘ van Harrie Jekkers klinkt er uit mijn speakertjes.
Een ode aan de liefde voor jezelf.
Aan het einde van het lied bedenk ik, dat dit het ultieme geneesmiddel is tegen verdriet.
En dat maakt me extra nieuwsgierig naar wat ze nog meer op de CD heeft gezet. Aangezien dit onverslaanbaar is!
Het volgende lied begint.
‘IK HOU VAN ……MIJ!!!’
Verstoord kijk ik naar mijn CD speler. Is ie kapot?
Hij staat toch echt op nummer twee.
Ik tik op next, wat dezelfde deun brengt.
Next , next, next.
Tegen de tijd dat ik aan het einde van de CD ben lig ik krom over mijn stuur, gier van het lachen, pies in m’n broek en zouden ze me mijn rijbewijs af moeten nemen, wegens onverantwoordelijk rijgedrag.
Maar wat ben ik gelukkig.
Wat een prachtig present.

Twee weken later leent mijn broer mijn auto om een dagje weg te gaan.
Als hij ’s avonds terug komt, kijkt hij me schuldbewust aan met de woorden:
‘Je CD speler is volgens mij kapot, hij blijft hangen.’
Ik geloof niet dat hij mijn schaterlach begreep.