Er heerst een opgewonden spanning. De kinderen van de groepen 1 t/m 7 staan in een lange slurf opgesteld. Een haag van poortjes met de handjes tegen elkaar.
De ogen gericht op de openstaande deur. Daar komen ze naar buiten.
Stuk voor stuk gaan de aanstaande brugpiepers, onder de gebogen armpjes door. Je ziet en hoort precies waar ze zijn. Op die plekken wordt er gejoeld, gejuicht en getrappeld met de beentjes. De koppies kijken naar beneden om te zien wie er voorbij komt.
Er gaat een golvende gons door de rij, telkens als er een leerling van groep 8 zich onder de poortjes door wurmt.
De doorgang bij de groepen 1-2 vraagt wat motorische vaardigheid van onze groep achters. En bij de  hogere leerjaren gaat er soms even plagerig een poortje ‘op slot’, om met luid gejoel weer te openen.
Daaromheen staan de ouders, de leerkrachten de oppas, de opa’s en de oma’s en ze klappen en juichen of hun leven ervan afhangt. Wat een overweldigende energie met z’n allen.
Op dit soort momenten voelt de school als een eenheid, zoals je ooit spreeuwen ziet bewegen in de lucht.
Op het einde van de haag, komen de verhitte koppies één voor één tevoorschijn. En als ze opkijken, zien ze de ontroerde gezichten van de mensen die alle jaren betrokken zijn geweest bij dit mooie kind. Armen laten een welkom zien, handen klappen voor de prestatie, monden juichen. Er rolt hier en daar een traan. Er zijn liefdevolle blikken tussen ouders, nu hun ‘klein grut’ officieel groot tevoorschijn komt. Kippenvel. Alle zintuigen staan open en de indrukken worden in het hart en de ziel opgeslagen.

Met de opkomst van de mobieltjes is er iets veranderd. Met een mobieltje in de hand, kun je niet klappen. Juichen vlakbij de microfoon, komt de opname niet ten goede en blijft steeds meer achterwege. Aan het einde van de slurf kijken onze toppers in een zee van beeldschermpjes. Blikken wisselen met een andere ouder is lastiger, als je tegelijkertijd een goede video wilt maken. De kinderen die de boog vormen, worden stiller omdat het aanstekelijke geklap en gejoel hen niet meer aanmoedigt.

Tientallen camera’s leggen vast wat er niet meer is.

Lieve groep 8-ers,
Ik wens dat alle mensen die jullie liefhebben, met hun hele ziel en zaligheid genieten van dit bijzondere moment. Een moment dat maar 1 keer in jouw leven plaats vindt. NU!
Dat ze het beleven met al hun zintuigen, het opslorpen en opslaan in hun systeem, zoals geen enkel digitaal hulpmiddel dat kan!

Geniet ervan en veel succes op je nieuwe pad.